יצחק בן משה הכהן Ies Heertje
Een levensreis dat in 1935 is begonnen in Paasberg in Arnhem kwam nu tot een einde in de weken voor Pesach in Scheveningen.
Men vertelt van een man die voor de koning werd geroepen. Bij vertrek uit zijn woonplaats kwam de hele gemeenschap hem begeleiden. Bij zijn reis uit zijn woonplaats naar de hoofdstad kwam zijn familie bij hem zitten. Bij aankomst naar het paleis kwam alleen zijn echtgenoot hem begeleiden. Toen hij het paleis eenmaal binnen trad - stond hij helemaal alleen.
Dit is een Mashal voor een mens die na het voltooien van zijn levenstaak voor de Eeuwige wordt geroepen. In zijn leven heeft hij zich voor familie en gemeenschap ingezet - en dat blijft hem begeleiden. Hij heeft lief en leed met zijn naasten gedeeld - en dat neemt hij met zich mee. Totdat hij voor zijn Maker moet verschijnen - daar vertelt hij het alleen.
Meneer Heertje, u heeft zich nooit opgesloten voor uw omgeving. U was altijd betrokken en droeg bij aan de samenleving om u heen. Binnen familiekring. Binnen de Joodse Kehila en in de bredere samenleving.
Samen met uw hele familie hebben jullie de oorlog kunnen overleven. Een wonder dat weinigen bevoorrec
ht waren.
Na de oorlog heeft u carrière gemaakt en het is u gegund om heel ver te komen in uw vakgebied.
U noemde zelf het hoogtepunt van uw leven: de herbouw van de Synagoge in Breda. (Daar zal straks meer over verteld worden)
Deze week zal in Synagogen over de hele wereld gelezen worden over de inwijden van het eerste heiligdom dat door de Joden gebouwd werd tijdens de tocht door de woestijn. U heeft altijd veel waarde gehecht aan uw Koheenschap. In de week dat wij lezen wanneer Aharon en zijn zonen een begin maken aan hun nieuwe rol als Kohanim, maakt uw ziel de reis van deze wereld naar het andere om daar uw nieuwe rol te beginnen.
U zult zeer gemist worden.
Uw broer en zus gingen u voor. U laat hier een mooie familie achter.
Voor uw liefste vrouw Rotie en voor uw zonen Edgar en Donald zal het verlies mooielijk zijn om te vullen. Ook voor de aangetrouwde familie en hun aanhang. Wij wensen hun veel sterkte.
U laat een erfdeel achter waar veel van geleerd kan en zal worden.
Ik sluit af met de woorden die u gekozen hebt om uw redevoering bij de inwijding van de Shul af te sluiten:
“Ja, de meeste zachtmoedige joden zijn verdwenen.
Ja, de jood zit nu stevig in de zaken van de wereld.
Ja, we zullen de ander blijven, onze eigen kijk op de dingen vasthouden.
Ja, we zijn een volk, goed in staat zowel onze afzonderlijke landen als Israël lief te hebben.
Ja, op een dag zal er vrede zijn.
Ja, we zullen ons volk vernieuwen.
Ja, we moeten bloemen planten, zaailingen opkweken, jonge bomen verzorgen, oude aarde bemesten, nieuwe aarde aanbrengen -een tuin van nieuwe dromen om voort te brengen, om toe te voegen aan oude verbonden en Messiaanse hoop en om te geven aan onszelf en aan onze geschonden en geliefde wereld.”
No Comments have been Posted.